Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ

                                                                *

Πάλι γιορτές. Χριστούγεννα, πρωτοχρονιά, άγιοι Βασίληδες, δώρα, φαγιά, γλυκά.
Ευκαιρία για τον καθένα να κάνει ότι του αρέσει περισσότερο.
Οι άντρες να ξεσκονίσουν την τράπουλα να ξενυχτίσουν στα μπουζούκια πετώντας γαρύφαλλα στην τραγουδίστρια, να ντουφεκίσουν καμιά τσίχλα στο βουνό, να δουν τις μεταμεσονύχτιες ταινίες της τηλεόρασης ή να νοικιάσουν κάνα καλό DVD από το βιντεοκλάμπ.
Κάπως τα ίδια και οι γυναίκες. Να βάλουν τη γούνα τους για να πάνε στην επίσκεψη , να μαγειρέψουν γαλόπουλο σούπα αυγολέμονο με δέκα αυγά, να πάνε στην κομμώτρια και την αισθητικό τους. Μόνο για κυνήγι δεν πηγαίνουν. Την τράπουλα όμως τη δουλεύουν κανονικά.
Τα παιδιά πάλι σκέτη αφασία. Ακούνε τους γονείς τους να γκρινιάζουν κάθε λίγο και λιγάκι ότι πρέπει να διαβάσουν για να καλύψουν στις διακοπές κάποια κενά που έχουν στην ύλη της πατριδογνωσίας, να προπονήσουν τα Αγγλο-Γαλο-Γερμανικά τους και άλλα τέτοια ηθοπλαστικά ή μάλλον σκέτο πλαστικά.
Τα παιδιά φυσικά τους γράφουν όλους κανονικά, βγαίνουν για βραδινή βόλτα μετά τις δώδεκα (τα μεσάνυχτα) και γυρίζουν στις εφτά το πρωί, βήχοντας σα γέροι από το τσιγαροξενύχτι και κοιμούνται μέχρι τις έξι το απόγευμα, ενώ τα μικρότερα μη διαθέτοντας ακόμα άδεια βραδινής εξόδου μορφώνονται δεόντως δια της τηλεοράσεως με τα επιμορφωτικά σεμινάρια της Τατιάνας, τις αναλύσεις του Τράγκα και τις αποκαλύψεις του Τριανταφυλόπουλλου.

                                                                 *
Κάποιοι άλλοι πάλι αιθεροβάμονες, ψάχνουν να βρουν κάτι από αυτά που θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια. Να συναντήσουν την ομορφιά, την παρέα, τη συζήτηση, τη φιλία, την αξιοπρέπεια, το ήθος, τη μπέσα, τη χαρά. Χαμένα πράματα θα πείτε αυτά από καιρό ή πολύ δυσεύρετα.
Όχι όμως ολοκληρωτικά. Τέτοια υπάρχουν αρκετά. Τα συναντάς μπροστά σου καθημερινά. Αρκεί να έχεις μάτια και αυτιά ανοιχτά για να τα αντιληφθείς.

                                                                 *
Τούτες οι μέρες, οι τελευταίες του 2006 είχαν και μια ιδιαιτερότητα. Είναι που άλλαζε η φρουρά στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Κάθε βράδυ είχαμε και από μια τελετή, με τους απαιτούμενους αγιασμούς, τις συνεντεύξεις, τις συνεστιάσεις τα λογύδρια. Να εκφωνηθούν δεκάρικοι λόγοι, πάντα με γνώμονα το καλό του τόπου (και της τσέπης), Να ακουστούν τα ίδια και τα ίδια λες και βγήκαν με καρμπόν.
“Υπαλλήλοι και Δημάρχοι ξαναμπήκανε στη μάχη,
πρόεδροι και παλικάρια, γίνανε μαλλιά κουβάρια».
Να «ξαναεπανέρχονται πάλι από την αρχή», “να τα λένε τα πράματα με τα’ όνομά τους” και να μη συμμαζεύονται με τίποτα, <ως είναι το συνήθειό τους, οι απαίσιοι>.

                                                                 *
Αναμεταξύ Χριστουγέννων και πρωτοχρονιάς, μέρες γιορτινές και ταυτισμένες με τις διακοπές, βρέθηκα στον οργανισμό απασχόλησης εργατικού δυναμικού (Ο.Α.Ε.Δ.) στον τόπο μου , τη Ζάκυνθο, για κάποια δουλειά.
Είχε κόσμο που περίμενε υπομονετικά τη σειρά του, ενώ οι υπάλληλοι δούλευαν ακατάπαυστα και αθόρυβα με ρυθμούς μηχανής. Έτσι που να νοιώθω κάποια ενοχή επειδή εγώ βρισκόμουν σε διακοπές και γύρισα να φύγω, να έρθω κάποια άλλη μέρα που θα γυρίσει ο χρόνος, να μην έχουν τόση δουλειά.
Εκεί με σταμάτησε ο φίλος μου ο Φρέντυ ο Αλβανός, που τον ξέρω χρόνια.
-Μιρ-μιγιές του είπα την Αλβανέζικη καλημέρα,

-Μιγιές, μου απάντησε αυτός. Τσα ντο κτου δάσκαλε, τι θέλεις εδώ, συνέχισε
προσπαθώντας να με βοηθήσει. Του εξήγησα τους λόγους της παρουσίας μου
και της και της αποχώρησής μου. Αυτός ήθελε κουβέντα και συνέχισε.
- Είμαι δέκα πέντε χρόνια στην Ελλάδα όπου είδα και έμαθα πολλά καλά και
άσχημα. Να με συμπαθάς δηλαδή αλλά στο σχολειό δεν τα λέτε τα πράγματα όλα και καθώς πρέπει. Δε με έχουν ευχαριστήσει πάντα οι Έλληνες. Μερικές φορές αναίτια. Όμως υπάρχουν αρκετοί που αξίζουν όσο χίλιοι. Αυτούς πρέπει να τους δείχνετε στα παιδιά για παράδειγμα.
Δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Αυτός γρήγορα το αντιλήφθηκε και συνέχισε:
- Τη βλέπεις αυτή τη γυναίκα που κάθεται σε εκείνο το γραφείο με ένα σωρό
χαρτιά μπροστά της και δουλεύει συνέχεια εξυπηρετώντας και βοηθώντας τον κόσμο;
- Ποια είναι τον ρώτησα κάπως αδιάφορα χωρίς να κοιτάξω προς το γραφείο
που μου έδειχνε.
- Καλά, σοβαρολογείς; Είναι η γυναίκα του Καίσαρα και δε την ξέρεις;
Αυτή αποτελεί κάτι το ξεχωριστό. Όλες σχεδόν οι γυναίκες των διαφόρων Καισάρων, και έχετε πολλούς και εσείς, κάθονται στο σπίτι τους, ή λείπουν σε ταξίδι ή πίνουν καφέ στην καφετέρια. Με το που απέκτησαν τον πολυπόθητο τίτλο της <Γυναίκας του Καίσαρα>, μετακινήθηκαν σε άλλη θέση λούφας ή δεν πάνε καθόλου στη δουλειά τους.
Αυτή εδώ όμως που βλέπεις αντί να γυρίζει εδώ και εκεί κάνει το αυτονόητο: Εργάζεται. Και μάλιστα σε μια δύσκολη δουλειά με αλλοδαπούς κυρίως. Και ξέρεις τι λουλούδια είμαστε οι περισσότεροι.
Άμα έχετε τέτοιες γυναίκες, έστω και λίγες αν και πιστεύω πως είναι πολλές που δεν επιδεικνύονται, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα. Ξέρεις γιατί; Γιατί εκεί υπάρχει η αξιοπρέπεια. Εμείς που πολλές φορές, ατομικά και σαν Λαός, τη στερηθήκαμε , ξέρουμε πολύ καλά την αξία της.
- Άντε τώρα να μη σε χασομεράω, και καλή χρονιά να έχεις .
- Φαλιμεντέρι, μιρου πάφσιμ- ευχαριστώ ώρα καλή- τον αποχαιρέτησα, πάλι με τα λίγα αλβανικά που έμαθα από τα Αλβανάκια στην τάξη.

                                                                 *
Έφυγα σαστισμένος από ό,τι άκουσα για τη γυναίκα του Καίσαρα, του Βουλευτή θέλω να πω. Θα μπορούσε πράγματι να έχει αποσπαστεί σε άλλη θέση με λιγότερη δουλειά. Θα μπορούσε να βρίσκεται τυπικά στο γραφείο του άντρα της και στην ουσία οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί. Θα μπορούσε να λουφάρει όπως λέμε. Τα βράδια να τη βλέπουμε στις κοσμικές δεξιώσεις και τα μεσημέρια να πίνει καφέ στην πλατεία. Αυτή όμως έμεινε εκεί. Δε την θάμπωσε τίποτα. Έμεινε απλή, ευγενική, εργατική, αξιοπρεπής. Μια καλή κυρία, αξιοζήλευτη επιστήμων, φιλόξενη υπάλληλος, υπέροχη μητέρα και παράλληλα γυναίκα του Καίσαρα.
Παράδειγμα προς μίμηση.

                                                                 *

Λέγεται ότι : «κανείς Αλέξανδρος χωρίς τον Φίλιππο».
Εμείς χωρίς καμιά απολύτως διάθεση υποτίμησης της αξίας του Καίσαρα, που υπαρκτή είναι και πολύ σημαντική, με αυτές τις λίγες λέξεις υποκλινόμαστε στη Γυναίκα του Καίσαρα.
Που, και φαίνεται και είναι άξια.
                                                                 *
Υπάρχουν λοιπόν αισιόδοξα μηνύματα.
Μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Έχουμε τις δυνατότητες.
Χρόνια πολλά και καλά συμπατριώτες.